Tatli Melankoli

Melankoli midir yaraticiligi tetikleyen yaraticilik midir insani melankolik yapan?

Yaratici insanlara baktigim zaman cogu buhranli profil en guzel yapitlari ortaya koyan.Ne zaman dusunceli,ne zaman daha sikkin,ne zaman daha yalniz olsam o zaman daha kolay sariliyorum kagida kaleme.Akiyor cumlelerim durduramiyorum.Belki de cok neseli seyler yazmayi sevmiyorum.Neseyi hayatima buhrani sayfalara yansitiyorum.Hele o yalnizlik yok mu..Nasilda korukluyor insani..Yalniz kalmadan yazamiyorum.Yalniz olmadan rahat edemiyorum.Belki bu yuzden geceleri bu derece sevmem.Herkes uyuyor,hayat duruyor,bir tek ben varim ve bir de dunya.

Sanki okudugum bir kitap bitmis sonrasinda oturup ozetini cikariyor,analizini yapiyorum.Geceleri uyumak yerine bilakis uyumamak,geceyi yasamak istiyorum.Kendimle,dusuncelerimle yalniz kalmak istiyorum.Hic korkmuyorum onlardan.Gecenin sessizligi onlari daha kolay duymami sagliyor sanki.Melankolik yapimi kabulleniyorum.Belki gun icerisinde de ortaya cikariyorumdur fakat melankolikligim gun icinde icimdeki yazma tutkusunu ateslemiyor nedense sogutuyor belki de kendini.Bunun icin benimle gunduz konusanlar beni cok pozitif cok eglenceli buluyor.

Ne zaman gunes batmaya,hava kararmaya basliyor bu nokta benim donusum noktam...O dakikalar cok sancili...Sanki bir sancim var gun boyu cekiyorum onu igne yapilincaya kadar ki endiselerin korkularin gerginligin gibi.. Ignenin yapilis ani bu donusum noktasi iste.Onu boyle tabir ediyorum.Dakikalar suren bir aci ama sonrasinda rahatlik...

O rahatlik benim gecem.O rahatlik benim melankolim.O rahatlik benim duygularim ve en cok da ortaya cikarttiklarim,yarattiklarim ve yaraticaklarim...

dunya savasim.

Cok buyuk bir sorunum var benim.Bana hersey cok cekici geliyor.Hayatimla ve hayatimda ne yapmak istedigimi bilmiyorum.Her gun degisiyor dusuncelerim.Kariyer yolum her gun bambaska oklar bambaska tabelalar gosteriyor ve cikariyor karsima.saga gidiyorum sol diyor sola gidiyorum sagdaki olanlara goz misafiri oluyorum.Ne yapmam gerektigi konusunda kafam karma karisik...

Yaraticiligimi dizginleyemiyorum,politikaya olan tutkumu da..bir yandan bakiyorum bambaska bir yoldayim zaten.Onumde 3 secenegim var aslinda.. bir yaraticiligima yonelip bunu dizayn ile doyurmak,ama bu seferde sosyal yanim hani bana hani bana diye bagiriyor.ikinci secenegim oldugum yolda devam edip marketing ve business uzerine yogunlasmak ama bu seferde herseyin havada asili kaldigini dusunmeye basliyorum sanki fikirlerim askilarla hava da asili bir gardolap ariyor kendine ama yok. ucuncu secenegim ise taa basladigim yere geri donmek..Insan haklari,U.N.,cocuklar,terrorizm,silahsizlastirma,ekonomik gelismeler,yabanci diller,fakirlesme,kriz cozumleri vb... bunlara bulasmamaktan kendimi alikoyamiyorum cunku bir yanim hep yardim etmek dunyayi degistirmek istiyor.Buyuk dusunmek istiyor buyuk oynamak...Dunya meseleleriyle ilgilenmek..Sorunlara cozum getirebilmek butun insanlik adina calismak ve ufacikta olsa bir degisim gordugunde bunda benimde parmagim var diyebilmek ve hergun mutlu uyumak ici rahat..Bilemiyorum bir nokta da herseyi birlestirmeye calisiyorum tabii ki imkansiz kafamda hergun planlarim degisiyor.Geriye donup bakiyorum aylardir hep gel gitler yasamisim kafam hep mesgul hep soru isaretleriyle dolu hep ne yapmam gerektigini dusundugumu goruyorum.

Daha sonra diger insanlara bakiyorum rahatlik goruyorum..Herkes bir sekilde yolunu cizmis ben hala karar vermeye calisarak ayni yerde sayiyorum.Acaba gercekten kendimi fazla mi gelistiriyorum yoksa hicbir zaman baslayamayacak miyim bir yerden diyorum..

Caresizlik umitsizlik hasta ediyor beni bazen cikis noktasi bulamiyorum daraldikca daraliyorum.Bazen de nefes alicak delikler buluyorum kendime ama herseyi bi anda cok kisa surede yapmaya calisiyorum.
Benim bu sorunu kesinlikle cozmem lazim.

Ama hissediyorum ve inaniyorum en sonunda hersey muhtesem olacak.. Sanki bir savas olucak bu dogru meydan belli ve ben o taaruza hazirlaniyorum..

benim dunya savasim baslasin...