Ozgur Ruhlar..

Bugunlerde sunu dusunuyorum daha
dogrusu bu MALIBU daki paradise
cove a gittigimiz gun daha da cok
hissettigim bir sey sanirim.Zaten hayatimin cogu doneminde,dunyanin neresinde olursam oliyim her noktasinda hissettigim birsey.Ozellikle de yasadigim yerden uzaklastigim anda basliyor.Ne zaman gezsem ne zaman ilk defa bir yere gitsem yada ne zaman boslugu ve sonsuzlugu hissedebilicegim bir manzarayla basbasa kalsam daha da derinden hissediyorum.benim hissettigim o hissi hissetmeyen insanlar var.Bunu dusundum.Sonra bir karara vardim.

Bence ruhlar ikiye ayriliyor.Bir ozgur ruhlar var,bir de baska bir ruh buldugu zaman ozgurlesenler..

Hep hayatinda baska birine ihtiyac duyan insanlari anlamadigimdan yakinmisimdir.Bana gore insan kendini tanimalidir once kendiyle arkadas olmalidir.Baska birini hayatina sokup durursan, ozgurlesemessin.Seni yavaslatir..Senin hayallerin hirslarin dusuncelerin vardir kendine sakladigin.Onlari sadece kendin bildigin icin bile iyi hissedersin kendini.Bunlari baskasiyla paylasirsan kendinden cok sey paylasmis gibi hissedip sanki kendine ihanet etmis gibi hissedersin.Sanki kendi sirrini baskasina soylemissin.Kendin sana ogrenirse kusucekmis gibi...Cunku kendinle paylastiklarin herkesten,herseyden  onemlidir.Herkes seni anlayamamaktan yakinir zaten kimse de senden baska  seni anlamaz.Sende zaten kendini anlama ve kesfetmeyle mesgulsundur.Cevrendekileri fazla sorgulamazsin.

Bazen oyle zamanlar olur ki sende kendini anlayamazsin taniyamazsin kendinin ne yapacagini kendin bile kestiremezsin..Ama bu bile heyecan verir sana sikintinin yaninda.O sikinti daha sonrasinda tatli gelmeye baslar.Neden geldigini bile sorgularsin.Cok dusunur ozgur ruhlar.Belki de kendiyle kalmanin en katlanilir yani bundan dolayidir.Iletisim halindedir aslinda hep birisiyle ama disaridan bakan insan onu yalniz diye tabir eder.Aslinda degildir hicbir zaman..
Inanclari da cok yuksektir dogayla yasamla hayatla o kadar cok konusur o kadar cok ihtiyac duyar ki dunyaya evrene belki de bu yuzdendir baska bir ruh arayisinda olmayisi...

Dun kumsalda yurudum,kostum baktim sonsuzluga dogru doyasiya oyle bir his vardi ki icimde tarifi imkansiz.. Hep kendimle hep orda olmak istedim.Nefes aliyordu ruhum kendiyle basbasaydi cok mutluydum..

hangisi dogru bilemiyorum.Bir yandan tabi ki hayatta yalniz olmak istemiyorum ama bir yandanda o an ki gibi yanimda kimse olmasin istiyorum.Ben ne istedigimi evet bilmiyorum ama soyle bir sonuca variyorum.


Benim gibiler birbirini bulmali ki hayati paylasabilsinler.Ozgur ruhlar birbirlerini paylasamazlar cunku kendi hayatlarini paylasamazlar,kendilerini paylasamazlar.Baska biriyle ozgurlesen ruhlar sa birbirine karisirlar siz ayirt edemezsiniz onlari.Bir koltuga iki kisi oturur onlar.Eger bugun bir koltuga iki kisi oturma dusuncesi size rahatsizlik veriyorsa siz de ozgur bir ruhsunuz demektir ve isiniz cok zor...Cunku iyi seyleri paylasamadiginiz kadar kotu seyleri de paylasmazsiniz.Bu dunyada hep yalnizsiniz ve hep yalniz olucaksiniz...